Dat moest mijn oma eens weten!

Hoi!
Gisteren ben ik aan de slag gegaan met een kerstkaart voor vandaag. Als je met de kerstkaarten bezig bent gaat het soms van zelf. Deze was best snel klaar, maar eind van de middag en zoals je zult zien heeft deze echt daglicht nodig.

De basis is een 10 x 10 kaartje van SU cardstock. Daarop een oplegkaartje van hetzelfde papier, 9,5 x 9,5 cm. Links een stukje washitape met 5 sterren. De mooie bomenstans van Memory Box erop en een een tekst van Paula (?) in groene SU inkt. Dat oplegvel heb ik met foamtape verhoogd opgeplakt.
Ik doe mee met:
- 52 weeks
- DCL  (kaart in 1 kleur)
- The paperplayers (CAS kerstkaart)

Dan even een leuk verhaaltje. En dat gaat over de fiets van mijn oma. Die heb ik geërfd, lang geleden. Voor mijn middelbare school diploma kreeg ik een nieuwe fiets van mijn ouders. Toen ik in Leiden werkte is deze bij het ziekenhuis gestolen, netjes op slot, maar er kwam daar een vrachtwagentje, laadde in een ongezien ogenblik wat fietsen in uit het fietsenhok en daarbij was ook mijn fiets. Vier maanden later zag ik de fiets met een ander slot staan in het winkelcenturm waar ik boven woonde en de eigenaresse vertelde dat ze hem in Meppel had gekocht....Zo balen!
Toen ik mijn opa en oma dat verhaal vertelde, besloten ze samen, zonder dat ik het wist, dat ik oma's fiets zou krijgen als ze niet meer kon fietsen. Na een aantal jaren kon mijn oma dat niet meer en verschillende nichtjes vroegen aan opa of ze de fiets van oma mochten hebben. Een opoefiets die enorm 'in' was. Maar nee, hij was voor mij! Wat een verrassing!

Natuurlijk is hij in de loop der jaren onderhouden en intussen zit er een ander zadel, andere voorlamp, andere banden, andere trappers, andere bel en een ander achterlicht op. De fietsenmaker schat dat deze fiets vlak na 1945 gekocht is, misschien zelfs vooroorlogs is. Geen versnellingen en geen handremmen, dat maakt dat ik ook tassen aan het stuur kan hangen.
En in het dorp hier kennen ze de fiets al. Zo was ik vanmorgen bij de kapper en daar kwam een man binnen die ik ken. Hij zei: "Ik dacht al dat jij het was, ik zag je fiets staan".
Op de terugweg van de kapper reed ik door een straat waar je 30 km mag. In de verte zag ik een bord die de snelheid meet. Ik dacht: even een sprintje trekken met mijn oude fiets! En wat denk je:

Hahaha, ja echt waar! En als je dan nog dichterbij komt:

Lachen!! Peter zei al tegen me: Pas maar op dat je geen bekeuring krijgt op je opoefiets! Ach, mijn oma en opa moesten eens weten dat ik nog steeds fiets op oma's fiets. Alleen in en rond het dorp, want lange einden daar pak ik toch mijn fiets met versnellingen voor.
De borden heb ik opgezocht op internet, want zo snel fietsend fotograferen, daar begin ik niet aan.
Lieve groet,